Israël – Geen kind mag honger lijden

Maar wat is nu gezonder en misschien wel lekkerder dan voedsel uit de eigen tuin? Vandaar dat Yad Elie nu op een aantal scholen is begonnen met een schooltuintjesproject, waar kinderen uit achterstandswijken leren zelf groente te verbouwen en klaar te maken. Op sommige scholen zijn de ouders ook betrokken bij de schooltuintjes. Dit zorgt ervoor dat het project nog meer van hen wordt.  
  
Deze kinderen groeien op tussen de grijze flats, die in de jaren ‘50 in razendsnel tempo uit de grond zijn gestampt voor de nieuwe immigranten. Deze flats worden nu veelal bewoond door Russische en Ethiopische Joden. Veel gezinnen hebben te maken met armoede, werkloosheid en geweld. Er is weinig geld en de gezinnen leven op het goedkoopste eten dat de supermarkt hen te bieden heeft: wit brood met chocoladepasta. De kinderen uit deze wijken weten nauwelijks waar hun eten vandaan komt; alles om hen heen is immers beton. 

Een van die kinderen is de 6-jarige Moshe. Hij is erg introvert en kan snel boos worden. Hij en zijn moeder zijn weggelopen van huis en wonen nu bij familie. Zijn juf wilde Moshe graag helpen, maar hoe? Ze besloot hem elke ochtend om kwart voor zeven thuis op te halen en dan eerst een uurtje met hem in de schooltuin te werken. Vlak voor de lessen begonnen, dronk ze nog wat thee met hem. De veilige omgeving van de schooltuin, de extra aandacht van de juf  en het succes van zijn eigen tomaten en paprika’s, zorgden ervoor dat Moshe helemaal tot bloei kwam. Zijn moeder liet aan het eind van het schooljaar trots een rijpe tomaat zien: “Dit is Moshe’s tomaat en het is de lekkerste van de hele wereld.”