Indonesië – Medische zorg op Java

Op Java kent men het gezegde ‘Arme mensen mogen niet ziek worden’. Dat geldt helemaal voor mensen die in afgelegen dorpen in de bergen wonen. Behalve dat medische zorg duur is, woont men ook te ver weg om snel hulp te krijgen in levensbedreigende situaties.
Om aan deze situatie iets te doen heeft stichting Sion (diaconale tak van de Protestantse kerk van midden-noord Java) sinds 2011 drie medische posten geopend in afgelegen gebieden rond de Merbabu en Merapi bergen. Ook heeft men in 2012 een bus aangeschaft en omgebouwd tot mobiele kliniek, waarmee men de dorpen langsgaat. Sion werkt met professionele artsen en verpleegkundigen die (meestal) vrijwillig of voor een klein salaris graag meewerken aan dit programma.

Ernstig zieke mensen worden thuis bezocht, ondervoede kinderen worden geholpen, hele dorpen krijgen trainingen over een gezonde levensstijl en het voorkomen van ziekten, er worden vrijwilligers getraind die te allen tijde eerste hulp kunnen bieden in hun dorp en omgeving. Ook zet men in op het trainen van jongeren in eerste hulp en het belang van een gezonde levensstijl, in de hoop dat zij dit verder uitdragen in hun families, scholen en kerken.

Graag wil Sion dit werk voortzetten en verder uitbreiden.

Het verhaal van…
Suratmi is één van de vrijwilligers in het gezondheidsprogramma van Stichting Sion. Ze woont bij haar man en schoonouders. Zij is zelf christen, terwijl haar man en schoonouders moslim zijn. Suratmi is nu negen jaar getrouwd, en al die tijd is het voor haar moeilijk geweest om als christen in een moslimfamilie te wonen.

Sinds het gezondheidsprogramma in haar dorp is gekomen, heeft zij zich beschikbaar gesteld als vrijwilliger. Intussen heeft ze heel veel medische kennis opgedaan door de trainingen die Sion organiseert voor de vrijwilligers. Mede door deze kennis is ze in staat haar familie te helpen en advies te geven over allerlei lichamelijke klachten. Met name haar schoonouders hebben last van pijn in de knieën en de rug. Hiervoor gebruikten ze traditionele middeltjes waardoor ze niet beter werden. Suratmi heeft hen door de arts van Sion laten onderzoeken, die hen andere medicijnen heeft voorgeschreven. Uiteindelijk zijn ze met het gebruik van de traditionele middeltjes gestopt, op aanraden en advies van Suratmi. Langzaam maar zeker verbeterd de gezondheidstoestand van haar schoonouders en kunnen ze weer normaal functioneren. Suratmi wordt nu zeer gewaardeerd door haar schoonfamilie, en het geeft haar meer zelfvertrouwen.