Malawi – Opvanghuis voor gehandicapten

De lichamelijk en verstandelijk gehandicapten in de sloppenwijk Ndirande behoren tot de armsten van de armen. Zij zijn afhankelijk van hun familie en wat ze met bedelen bij elkaar sprokkelen. Sommigen van hen hebben echter niemand die naar hen omziet. Voor deze groep is er met hulp van ds. en mw. Schaafsma, inmiddels oud-zendingswerkers van de GZB, in 2010 een christelijk opvanghuis geopend. Het huis telt 13 kamers en er is plaats voor 17 mensen. Er is ook een grote ruimte waar de bewoners 3x per dag bij elkaar komen om te eten, en waar ook andere bijeenkomsten plaatsvinden, zoals bijbelstudies en ontspannende activiteiten.

Sommige bewoners hebben veel zorg nodig, omdat ze niet in staat zijn om zichzelf te redden. De mensen die nog redelijk in staat zijn om wat te doen, worden zoveel mogelijk ingeschakeld bij het dagelijkse werk in het huis, bijvoorbeeld bij het schoonmaken en het eten koken. De exploitatiekosten worden zo laag mogelijk gehouden. Er wordt vooral gebruik gemaakt van de inzet van vrijwilligers.

Tegenwoordig proberen de vrijwilligers van het tehuis ook de kerken in de omgeving van het tehuis te betrekken bij het werk. Ze proberen ten eerste het stigma te laten verdwijnen wat er rust op handicaps en verstandelijke beperkingen. Het zou heel mooi zijn als in de toekomst gemeenteleden ook willen zorgen voor de mensen in dit huis.

Om het opvanghuis draaiende te houden is per jaar een fors bedrag nodig. De bijdrage van de GZB wordt gebruikt voor het salaris van enkele vaste krachten, voor voedsel, water en elektriciteit. Daarnaast is een beperkt bedrag nodig voor medische kosten en schoolgeld. 

Het verhaal van… 

Yusuf Umali is 30 jaar. Hij is spastisch en heeft epilepsie. Het is een vriendelijke kerel die niet kan lopen en daardoor totaal afhankelijk is. Yusuf is wees. Hij is jaren verzorgd door zijn oma die altijd trouw met hem naar de gehandicaptenclub kwam. Ze droeg hem op haar rug. Het was veel te zwaar voor haar, maar ze weigerde hem te laten opnemen in het tehuis, totdat het echt niet meer ging. Nu woont Yusuf in Tidzalerana. Zijn oma zou iedere dag bij hem komen, zodat ze hem toch nog wat kon bijstaan en ze nuttigde de maaltijden met hem. Ze heeft echter nog maar drie maanden geleefd. Gelukkig heeft ze nog wel kunnen meemaken dat Yusuf goed verzorgd wordt. Yusuf heeft weinig kansen in zijn leven gehad. Hij kan niet goed praten en hij is nooit naar school geweest. Hij helpt nu mee met het weven van manden. 

Manuel Master is 21 jaar. Hij is wees en is ernstig gehandicapt geraakt door hersenmalaria. Manuel ligt veel in bed of zit in zijn aangepaste rolstoel. Hij houdt van aandacht en contact. Bezoekers ontvangt hij met een vriendelijke lach.